Ik ben hier al vaker geweest Deze plek van verdriet De oude herinneringen Staan gekrast in de muren Het zijn de doden gestorven Als op een geweerloop De momenten van wanhopig ijsberen Op de railing van de balustrade Ik ken deze plek zo goed Het is het huis waar ik in geboren ben De wieg waarin ik nog af en toe slaap De geluiden van het verborgen kind En zoals altijd is het stil hier Bomen staan bewegingloos Luchten hangen stil Mijn adem stokt Is dit ook de plaats waar ik dit keer blijven zal? De deur die doodloopt tegen een muur? Het bed dat mij wurgend een droom aanbiedt? Het leven waar ik eeuwig verdwalen ga? ©Ron van Es
Gedichten van Ron van Es