Van windstreken ken ik ze, vrienden. Mensen aan wie ik mijn verhaal kan vertellen. Die luisterend mij groter maken, en soms kleiner Die met aandacht mijn pijn weer zien En mijn vreugde delen Vrienden die mij vasthouden In tijden van weemoed En bange hoop Vrienden die mij vasthouden In uren van blij nieuws En momenten van trots Dit zijn de mensen, soms aan tafel, Soms in het voorbijgaan Maar vaak in gedachten Die over de hele wereld Mijn verhaal kennen Weten wie ik ben, en ik? Ik weet van hen Vrienden, van ver weg en dichtbij. Samen vieren we, samen drinken we Samen bedroeven we, samen verhalen we Samen bespreken we, samen kennen we Samen luisteren we, samen zien we Elkaar. ©Ron van Es
Gedichten van Ron van Es