Doorgaan naar hoofdcontent

Er is altijd jij



Er was altijd jij
Die ander die tegenover
Die iemand die mij weersprak
Die spiegel van mijn woorden
Er was altijd een jou
Die vrouw die man
Die mens die ik tegenkwam
Die opving die altijd wist
Er was altijd de jij
Voor verwijten en gezeur
De andere kant van mij
Die ik ondanks liefhad
Er was altijd jij
Waar ik een samen was
Hoofd handen hart
Het lijf warm van ons
Er is altijd jij
Al is alle tijd nu anders
Is dichtbij ver weg geworden
Zijn wij wij niet meer
Er is altijd die jij
©Ron van Es

Populaire posts van deze blog

Weggewaaid

Ik zag deze ochtend een kerkhof oude stenen platen met hun woorden van langer geleden uitgewist. Er was daar een anekdote van de kerk waar zondags mensen van heinde en verder met hun uiteengewaaide hoofden kwamen. Bij binnenkomst lag er een kam klaar om de haren mee te fatsoeneren. Na de dienst klopte de koster de kam met losse haren dan leeg over het kerkhof. Zo waaide de haren overal heen tussen zerken en weilanden net als de preek die net gehoord was. Al die haren vol gedachten en ijdelheden, kozen in eigen waan hun eigen weg, zochten nog een laatste stenen woord voordat de wind hen verder blies. ‘Alles wat vastzit, raakt ooit verloren’ ©Ron van Es
Meer lezen

De liefde van het hart

Het voelen van het hart die pompende materie, pulserende kamers, stromen van bloed en leven, het jagen van het hart. De pijnscheuten van het hart, die heilloze tocht, klagende galm voetstappen in een uitgestorven straat, de eenzaamheid van het hart. De waanzin van het hart, die zanderige verstuiving, een blazende trompet klinkt als wanhopig in het rond, de gekte van het hart. Het einde van het hart, die fladderende nacht, bewogen ochtend, waar contouren in de steigers staan, het begin van het hart. De liefde van het hart, die haar zo beminnen laat, loslopend wild en nieuwe jachtterreinen doet opengaan, de liefde van het hart. ©Ron van Es
Meer lezen