Nu ik na al die jaren thuiskom
Van al die reizen
Van al die tochten
Van al dat praatjesmaken
Wacht daar de monnik in mij
Om bedachtzaam te luisteren
Om zorgvuldig stil te zijn
Om de deur te sluiten
Nu ik na al die jaren thuiskom
En van bergen afkom
Van stoelen afstap
Niet meer op podia sta
Wacht daar de dichter op mij
De stem die zachter klinkt
Onder mensen kan zijn
En stil de liefde leeft
De evangelist en de monnik
Beiden zijn mij lief, beiden zijn
De mens die ik ben
©Ron van Es