Kwetsbaar eiland in een zee van land, waar zijn de vissers gebleven? Vissers van vissen, vissers van mensen, vissers van hoop en verlangen. Ingepolderd eiland met kant noch wal, ingeburgerd in het eindeloze land.
Er is geen vijand meer, en geen strijd.
Alles lijkt kalm en wezenloos bedaard, er lijkt geen aankomen meer, geen vertrek dat wordt opgemerkt. Alles lijkt hier voorbij te gaan, zonder nut of noodzaak.
Gladgestreken eiland, plooiloos land, klei dat geen kant meer op kan. Een heuvel met een ander verleden. Hier geen uitkijk meer naar een schip.
Schokland Schokland.
Verzamel de vissers, verzamel de mensen. Verzamel het werk, verzamel de onrust. Verzamel de netten, verzamel de vangst. Verzamel de gemeenschap, verzamel elkaar. Verzamel het woelige water van toen.
En laten we uitvaren, naar Schokland.
©Ron van Es