Doorgaan naar hoofdcontent

Wat als?






Wat als jij het stuur in handen krijgt?
Wat als ze naar jou luisteren?
Wat als jij op de stoel gaat staan?
Wat als jij van je hart geen moordkuil maakt?

Wat als jij de touwtjes in handen krijgt?
Wat als jij de route uitstippelt?
Wat als jij de kaarten schudt?
Wat als jij geen blad voor de mond neemt?

Wat als jij de eerste stap zet?
Wat als jij de toon zet?
Wat als jij geen genoegen neemt?
Wat als jij het licht aandoet?

Wat als jij niet bij de pakken neerzit?
Wat als jij de groep aanstuurt?
Wat als jij de leiding neemt?
Wat als jij opkijkt?

Wat als jij het voor het zeggen krijgt?
Wat als jij de ballen hebt?
Wat als jij de uitdaging aanneemt?
Wat als jij de moed verzamelt?

Wat als jij jouw koers bepaalt?
Wat als jij jouw leven leeft?
Wat als jij jouw kansen grijpt?
Wat als jij jouw?

Wat dan?
Wat als?

©Ron van Es

Populaire posts van deze blog

Er is altijd jij

Er was altijd jij Die ander die tegenover Die iemand die mij weersprak Die spiegel van mijn woorden Er was altijd een jou Die vrouw die man Die mens die ik tegenkwam Die opving die altijd wist Er was altijd de jij Voor verwijten en gezeur De andere kant van mij Die ik ondanks liefhad Er was altijd jij Waar ik een samen was Hoofd handen hart Het lijf warm van ons Er is altijd jij Al is alle tijd nu anders Is dichtbij ver weg geworden Zijn wij wij niet meer Er is altijd die jij ©Ron van Es
Meer lezen

Weggewaaid

Ik zag deze ochtend een kerkhof oude stenen platen met hun woorden van langer geleden uitgewist. Er was daar een anekdote van de kerk waar zondags mensen van heinde en verder met hun uiteengewaaide hoofden kwamen. Bij binnenkomst lag er een kam klaar om de haren mee te fatsoeneren. Na de dienst klopte de koster de kam met losse haren dan leeg over het kerkhof. Zo waaide de haren overal heen tussen zerken en weilanden net als de preek die net gehoord was. Al die haren vol gedachten en ijdelheden, kozen in eigen waan hun eigen weg, zochten nog een laatste stenen woord voordat de wind hen verder blies. ‘Alles wat vastzit, raakt ooit verloren’ ©Ron van Es
Meer lezen

De liefde van het hart

Het voelen van het hart die pompende materie, pulserende kamers, stromen van bloed en leven, het jagen van het hart. De pijnscheuten van het hart, die heilloze tocht, klagende galm voetstappen in een uitgestorven straat, de eenzaamheid van het hart. De waanzin van het hart, die zanderige verstuiving, een blazende trompet klinkt als wanhopig in het rond, de gekte van het hart. Het einde van het hart, die fladderende nacht, bewogen ochtend, waar contouren in de steigers staan, het begin van het hart. De liefde van het hart, die haar zo beminnen laat, loslopend wild en nieuwe jachtterreinen doet opengaan, de liefde van het hart. ©Ron van Es
Meer lezen